نصب پکیج

مقایسه پکیج شوفاژی دیواری و موتورخانه مرکزی دیگ آبگرم

با نظر به اینکه تولید کنندگان این دو محصول در اغلب موارد بدون در نظر گرفتن واقعیتها اقدام به تخریب و یا بولد کردن عیوب دیگری می پردازند ما بر آنیم که در این مطلب هر دو سیستم را از منظر مصرف گاز و ایمنی سیستم بررسی نماییم.

در ابتدا تاکید می نماییم که هیچ سیستم تهویه مطبوعی به تنهایی کامل و بی عیب و نقص نیست. هر یک از این سیستم ها محاسن و معایب مختص خود را دارند و برای انتخاب هر یک از آنها می بایست فاکتورهایی نظیر مصرف انرژی، سرمایه گذاری اولیه، راندمان، و نیز طول عمر مجموعه را مورد بررسی قرار داد.

بخش اول: مقایسه عملکرد سیکل ها در این دو سیستم

در سیستم موتورخانه مرکزی همواره آبگرم به صورت ذخیره در منبع دوجداره و یا منبع کوئلی آماده و برای چند ساعت ذخیره می شود بطوری که با قطع شدن برق به اندازه آب ذخیره شده در منبع دوجداره می توان از آبگرم استفاده نمود در حالی که در پکیج های شوفاژی دیواری به محض قطع شدن برق آب گرمی وجود نخواهد داشت.

در تمامی پکیج های شوفاژی دیواری مدار گرمایش از آب مصرفی جدا می باشد و هیچ پکیجی نمی تواند آبگرم مصرفی و آب مدار گرمایشی را به صورت همزمان گرم نگه دارد. بر خلاف باور غلط پکیج های دو مبدل نیز اینگونه اند و از دیگر پکیجهای دیواری متفاوت نمی باشند فقط در این پکیج ها به جای اینکه آب گرم مصرفی توسط شعله به صورت مستقیم گرم شود توسط آب مدار گرمایشی گرم می شود. که این به نوبه خود باعث کاهش تشکیل رسوب می شود.

بخش دوم: مقایسه مصرف گاز در سیستم موتورخانه مرکزی و پکیج شوفاژی

اگر دقت کرده باشید در هر دوی این سیستم ها چه در مشعل های گازی و چه در پکیج ها انشعاب گاز مورد نیاز ۱ اینچ می باشد در واقع مصرف پکیج و مشعل هر دو در حدود ۲ الی ۴ متر مکعب در ساعت می باشد با این تفاوت که زمان خاموش بودن شعله در پکیجها به نسبت دیگهای آبگرم و مشعل های بزرگ به مراتب بیشتر و به تبع آن مصرف گاز به مراتب کمتر است. به دلیل بالا بودن راندمان پکیج ها شوفاژی نسبت به موتورخانه ها افزایش دمای و انتقال گرما سریعتر انجام می شود و در مدت زمان کوتاه تری دمای آب به دمای تنظیمی می رسد.

بخش سوم: مقایسه ایمنی در سیستم های گرمایشی پکیج و موتورخانه مرکزی

ایمنی مهمترین مبحث در انتخاب دستگاههای گاز سوز می باشد. لازم به ذکر است در اغلب موارد عوامل خطر ساز! همانا ارتباط مستقیم با نحوه انتقال دود حاصل از احتراق به بیرون از فضای تهویه می باشد. در مورتوخانه مرکزی نشتی دود از اطراف دیگ و دودکش های داخل دیوار خطرآفرین است. در پکیج های شوفاژی در دو نوع فن دار و بدون فن قابل بررسی است. در سری های بدون فن در واقع ما با یک بخاری معمولی از دید احتراق طرف هستیم که مصرفی ۵ برابر یک بخاری را دارد و بالطبع محصولات حاصل از احتراق بیشتری تولید می کند. این نوع پکیج کاملا غیر استاندارد می باشد و فقط در کشورهایی نظیر ایران تولید و استفاده می شود. کنترل خروج دود فقط توسط یک فیوز دمایی که در کنار کلاهک تعدیل پکیج نصب می شود صورت می پذیرد و زمانی از نشتی دود از پکیج به داخل خانه خبردار می شود که مقدار قابل توجهی مونوکسید کربن وارد محیط شده است. اما در سری های فن دار با توجه به وجود قطعات کنترلی که برا روی فشار فن عمل می کنند این مشکل تا حد قابل قبولی حل می شود.

در پایان این نقد و بررسی خالی از لطف نیست که به حداقل استاندارد های مورد نیاز برای نصب پکیج اشاره کنیم:

در صورتی که پکیج بدون فن باشد: قطر داخلی دودکش ۱۵ سانتیمتر حداقل ارتفاع ۴ و حداکثر ۱۵ متر باشد.
درصورتی که پکیج فن دار باشد: حتی الامکان از دودکش دوجداره استفاده شود و در صورتی که این امکان مهیا نباشد نصب دریچه ورود هوای تازه به داخل خانه الزامی اشت.

 تماس با ما :

شما عزیزان می توانید جهت مشاوره و اجرای کلیه امور مربوط به تاسیسات مکانیکی ساختمان با ما در ارتباط باشید:

مهندس نجفی : 09125494430
دفتر فنی : 66175871-021

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *